Dupicka Pochylnia (Jaskinia z Drabiną)

Współrzędne: 50.53874, 19.52787
Położenie: Wzgórze Sowiniec, Piaseczno, gm. Kroczyce
Ekspozycja otworu: N
Długość: 67m
Głębokość: 12,30m
Rodzaj: Obiekt pionowy, przydatna lina

Jaskinia z dużymi perspektywami eksploracyjnymi.

Lokalizacja: Otwór jaskini zlokalizowany jest w centralnej części wzgórza Sowiniec pod jego skalnym wypiętrzeniem Dość duży otwór ukryty jest w niewielkiej wnęce skalnej, o jego istnieniu świadczy sporej wielkości pryzma urobku po eksploracji.

Opis: Pochylnia o nachyleniu ok. 60% sprowadza nad 5m studzienkę. Na wysokości prożka studzienki zaczyna się stosunkowo obszerna Sala Pochyła. Na stropie pochylni wejściowej i Sali licznie występują kotły wirowe. Natomiast niezwykle interesujące jest tutaj namulisko, utworzone przez grubą warstwę lessu. Tworzy ono stromo pochylony spąg, którym schodzi się pod zjazdowy prożek, do najniższego miejsca w jaskini, jakim jest podłużna salka, o wysokości ok. 2,5 m. Jest bardzo prawdopodobne, że w dużym stopniu była ona wypełniona przez lessowe namulisko. Obecnie less zachował się w końcowej, niskiej części salki oraz w postaci dużej rampy pod wschodnią ścianką. Z salki przekopane są dwie odnogi. Północna- niski rozciagający się dość szeroko korytarzyk, który po 5m obniża się w sposób uniemożliwiający dalsze przejście. Południowa, za niewielkim przekopem kontynuuje się przez ok. 6m po czym kończy się niedostępnymi odnogami. Na spągu leży sporo dużych kamieni, wybranych w trakcie prób kopania. Według informacji właściciela - p. Wyrwasa, ta część groty, pierwotnie znacznie głębsza, została po zakończeniu eksploatacji zasypana gruzem. W stropie salki jest 2-metrowy komin, z bogatą szatą naciekową, głównie reprezentowaną przez żebra i polewy. Na ściance zachodniej, tuż ponad wyrobiskiem, jest dobrze widoczny profil namuliska, z układającymi się na przemian warstwami żółtego lessu i czerwonej glinki terra rossa. Na stropie salki zachowały się drobne stalaktyty. Salka Pochyła ma w swej wschodniej ściance, ponad 1,3-metrowym progiem, niskie okienko. Za nim ciągnie się niski, opadający w dół korytarzyk równoległy. Po paru metrach kończy się on zaciskiem ZI/ZII. Tutaj też występuje bogate namulisko ale utworzone przez jasnożółty piasek. Licznie są reprezentowane różne formy nacieków, w tym także sferolity oraz formy pagodowe. Za zaciskiem znajduje się niewielka salka z krótkimi odnogami w kierunku wschodnim oraz ok. 8m korytarzyk kończący się w zawalisku, prawdopodobnie w niewielkiej odległości od powierzchni o czym świadczą pojawiające się korzenie. Z Saki Pochyłej prowadzi też lekko w górę odnoga południowa, która podobnie jak poprzednia kończy się zawaliskiem w okolicach powierzchni. Jaskinia posiada ustabilizowany mikroklimat. Faunę stanowią muchówki, pajęczaki i nietoperze.
Według PIG: Jaskinia jest znana od dawna. Została odkryta w okresie międzywojennym przez poszukiwaczy szpatu i służyła jako kopalnia kalcytu. Mimo całkiem pokaźnych gabarytów, dotąd nie była wzmiankowana w literaturze, jedynie na podstawie informacji M. Czepiela została wymieniona w 1986 r. w wykazie A. Górnego i M. Szelerewicza, jako „Jaskinia z Drabiną”. Wcześniej była penetrowana przez grotołazów z Częstochowy.
M. Bednarek już w 1967 r. wykonał jej pierwszy plan, przy okazji nadając jej nazwę „Jaskinia Pochyła”. Prezentowany plan pochodzi z roku 1974 i 1990. Został on zweryfikowany przez J. Zygmunta w sierpniu 2009 r. Analizując kwestię nazewnictwa, postanowiono zrezygnować z obydwóch wcześniejszych wersji (Jaskinia Pochyła to synonim Jaskini pod Sokolą, nazwa jaskini „z Drabiną” była dość przypadkowa i przestała być aktualna wraz z …likwidacją tejże drabiny) i zaproponować własną, uzgodnioną jednak z właścicielem jaskini. Plan opracowali M. Czepiel i J. Zygmunt.

Zagrożenia: Brak.

Podsumowanie: Obiekt znany, eksplorowany od wielu lat. Wypełniony jest przeważnie namuliskiem piaszczystym co stanowi miłą odmianę dla wszechobecnych na Jurze iłu i gliny.