Nazwa

Współrzędne: 50.47868, 19.52916
Położenie: Rzędowa Skała, Bzów gm. Zawiercie-gmina miejska
Ekspozycja otworu: NW
Długość: 12m
Głębokość: 2m
Rodzaj: Obiekt poziomy
Aktulizacja: 02-10-2024

Lokalizacja: Około 1000 m na północny-wschód od centrum miejscowości Bzów, wśród pól uprawnych stoi samotna skała zwana Rzędową Skałą. 150 m na południe od niej biegnie asfaltowa droga z Bzowa do Karlina. Opisywana jaskinia leży w partii szczytowej wzgórza, po jego zachodniej stronie, w bocznym odgałęzieniu skalnego grzbietu. Otwór schroniska, kiedyś dobrze widoczny od strony Bzowa, teraz jest całkowicie zasłonięty przez rosnący u wejścia krzew leszczyny.

Opis: Za otworem wychodzącym na połogi stok biegnie korytarz zakończony oknem skalnym. W lewej ścianie korytarza, wśród głazów znajduje się drugie okno skalne. Za otworem, w prawo biegnie niski korytarzyk, który po około 3 metrach ponownie się rozwidla. Prawy korytarzyk kończy się ślepo w namulisku, natomiast lewa odnoga to wąska szczelina przechodząca w niewielką salkę, z której zaciskowym przełazem wychodzi się drugim otworem schroniska. Nad wejściem do głównego korytarza znajduje się otwarta szczelina połączona z otwartym od góry kominem. Komin znajduje się nad wejściem do prawego, bocznego korytarzyka. Namulisko w głównej części jest kamieniste z domieszką humusu, natomiast w bocznych korytarzykach namulisko jest gliniaste z kamieniami. Na powierzchni dna schroniska wala się spora ilość puszek po piwie. We wstępnych partiach schroniska jest sucho i przewiewnie. W bocznych korytarzach wilgotność jest większa a przewiew jest niewielki. Na ścianach można zauważyć pająki z rodzaju Meta i liczne muchówki. Na ścianach zachowały się resztki nacieków kalcytowych i z mleka wapiennego, widać również nieduże płaty nacieków grzybkowych. W niewielkich niszach można zauważyć resztki scementowanych osadów jaskiniowych o jaskrawych barwach, prawdopodobnie wieku trzeciorzędowego. W miejscach gdzie ściany nie są pokryte naciekami można zaobserwować niewielkie jamki wirowe. Ściany skały przy drugim otworze pokryte są zwietrzałymi polewami naciekowymi co sugeruje, że obiekt był w przeszłości znacznie większy. Morfologia:
Geologia:
Biologia:
Historia eksploracji: Schronisko zapewne znane długo przed tym niż opisał je K. Kowalski. Śmieci w jego wnętrzu świadczą o częstych odwiedzinach.
Historia dokumentacji: Schronisko po raz pierwszy opisuje K. Kowalski podając również plan obiektu. W 1986 r. Szelerewicz i Górny wymieniają schronisko, podając jego przybliżoną lokalizację. Pomiary wykonali w czerwcu 2010 r. Adam i Krystyna Polonius. Plan opracował A. Polonius.

Zagrożenia: Brak

Podsumowanie: Mały ale ciekawy obiekt. Z uwagi na położenie w Rezerwacie Doliny Racławki wejście do niego wymaga zgody Dyrektora RODŚ w Krakowie.